Πού Πήγε η Λίμπιντό Μου;

Πού πήγε η λίμπιντό μου;

Κι αν δεν είναι «φάση», αλλά κάτι πιο αληθινό που κανείς δεν μας μίλησε ποτέ γι’ αυτό;

Υπάρχουν μέρες που νιώθεις απλώς…άδεια. Όχι λυπημένη. 

Απλώς χωρίς καμία επιθυμία για τίποτα σωματικό.

Όχι μόνο δεν έχεις διάθεση για σεξ , δεν υπάρχει ούτε η σκέψη.

Σαν να είναι απλώς κάτι που ανήκει σε άλλη ζωή. Σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Κι όσο περνούν οι εβδομάδες, μπορεί να αρχίσεις να αναρωτιέσαι:

“Μα τι συμβαίνει; Γιατί νιώθω έτσι; Πού πήγε η λίμπιντό μου;”

Κι αυτό που κάνει την ερώτηση πιο βαριά, είναι πως δεν έχεις ιδέα πού να την απευθύνεις.

Γιατί ντρέπεσαι να το πεις στις φίλες σου. Δεν ξέρεις πώς να το πεις στον σύντροφό σου. Και στον εαυτό σου, το λες χαμηλόφωνα. Σαν κάτι που δεν πρέπει να υπάρχει. Σαν να φταις εσύ.

Αλλά δεν φταις.

Η λίμπιντο είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που επηρεάζονται στην προεμμηνόπαυση όχι πάντα, όχι σε όλες, αλλά πολύ πιο συχνά απ’ όσο νομίζουμε.

Κι αυτό δεν είναι μόνο θέμα ορμονών. Είναι θέμα ζωής.

Το σώμα αλλάζει, ο κύκλος αλλάζει, οι ρυθμοί αλλάζουν, η ενέργεια πέφτει, το στρες ανεβαίνει.

Κι όλα αυτά μαζί, σού κλέβουν τη σύνδεση με τον εαυτό σου.

Και μαζί, μερικές φορές, και την επιθυμία για τον άλλον.

Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν θέλεις.

Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν σε έχει προετοιμάσει για το πώς θα είναι να μην θέλεις.

Και μέσα στη σιωπή, γεννιούνται ενοχές. Ενοχές ότι κάτι κάνεις λάθος.

Ότι “δεν είσαι πια γυναίκα όπως πριν”.

Ότι “θα τον χάσεις αν δεν κάνεις κάτι”.

Και να πώς ξεκινά η εσωτερική πίεση.

Να πρέπει να θες, ενώ δεν θες. Να προσποιείσαι. Να απομακρύνεσαι. Να νιώθεις λίγη. Να μη μιλάς.

Αλλά η αλήθεια είναι αυτή:

Δεν είναι όλες οι φάσεις της ζωής μας ίδιες.

Και δεν είναι όλες ερωτικές.

Και είναι εντάξει.

Η λίμπιντο δεν είναι μέτρο σύγκρισης με το παρελθόν, δεν είναι εργαλείο να κρατάς τον άλλον.

Είναι ένας εσωτερικός παλμός που άλλοτε δυναμώνει κι άλλοτε σωπαίνει.

Και καμιά φορά, σιωπά για να σε αναγκάσει να ξανασυνδεθείς με σένα και όχι με τον άλλον.

Πώς νιώθεις στο σώμα σου; Σε ακούς όταν κουράζεσαι;

Σε αγγίζεις με αγάπη ή μόνο για να δεις τι δεν σου αρέσει;

Η επιθυμία δεν χάνεται. Αλλάζει.

Κι αυτό που χρειάζεται δεν είναι πίεση. Είναι χώρος.

Χρόνος. Στήριξη. Μοίρασμα. Ενημέρωση. Και κυρίως , αποδοχή.

Δεν είσαι μόνη και δεν είναι ανάγκη να ξαναβρείς την παλιά σου λίμπιντο.

Μπορείς να βρεις μια καινούρια. Που ταιριάζει σε σένα σήμερα.

Όχι στη version σου του πριν δέκα χρόνια.

Έχεις περάσει κι εσύ μια τέτοια περίοδο στη ζωή σου;

Τι ένιωσες; Τι σε βοήθησε; 
Μοιράσου την εμπειρία σου στο info@themuteproject.gr