Κι Αν Δεν Θέλω;

Κι αν δεν θέλω να προσποιηθώ άλλο;

Όχι για εκείνον. Για μένα.

Το κάνεις γιατί τον αγαπάς. Γιατί δεν θέλεις να τον πληγώσεις. Γιατί φοβάσαι ότι θα απομακρυνθεί.

Ή μήπως… το κάνεις επειδή έτσι έμαθες; να βάζεις τον άλλον πάνω από σένα. Να μη χαλάσεις τη στιγμή. Να πεις «ναι» ενώ μέσα σου ουρλιάζει ένα «όχι». Να προσποιηθείς ότι θέλεις, ενώ απλώς θέλεις να τελειώσει.

Το σεξ μπορεί να είναι υπέροχο.

Μπορεί όμως να γίνει και βάρος.

Μια ακόμη υποχρέωση. Ένας ρόλος. Μια σιωπηλή ενοχή.

Κι όταν φτάσεις εκεί, είναι σαν να κοιμάσαι δίπλα σε έναν άνθρωπο και να ξυπνάς κάθε φορά λίγο πιο μακριά από σένα.

Όχι, δεν είναι ότι δεν αγαπάς. Ούτε ότι φταίει αυτός. Είναι ότι δεν θες να προσποιείσαι πια.

Δεν είναι οργή. Δεν είναι απόρριψη. Είναι κούραση.

Από χρόνια που έλεγες «ναι» όταν δεν ήθελες.

Από νύχτες που έκανες ότι όλα είναι καλά, για να μην τον πληγώσεις.

Από μια ζωή που έμαθες να μην χαλάς τη στιγμή  ακόμα κι όταν σου χαλούσε εσένα.

Και τώρα, κάτι αλλάζει. Είσαι σε άλλη φάση.

Το σώμα σου αλλάζει, ο κύκλος σου αλλάζει ,η σχέση σου με τον εαυτό σου αλλάζει. Και μαζί αλλάζει και η αντοχή σου στην προσποίηση.

Δεν αντέχεις άλλο να παίζεις την ερωτική γυναίκα όταν δεν το νιώθεις.

Δεν αντέχεις άλλο να φτιάχνεις τη φωνή σου, να δίνεις παθιασμένα φιλιά, ενώ μέσα σου νιώθεις απλώς… κενή.

Και κάπου εκεί, γεννιέται η ερώτηση

“Κι αν δεν προσποιηθώ αυτή τη φορά;”

“Κι  του πω ότι δεν θέλω;”

“Κι αν με δει αληθινή;”

Η αλήθεια είναι πως ναι  μπορεί να πληγωθεί.

Μπορεί να τρομάξει. Μπορεί να το πάρει προσωπικά. Γιατί ναι όταν ένας άντρας νιώθει ότι η σύντροφός του “δεν θέλει”, μπορεί να το εκλάβει σαν απόρριψη. Μπορεί να πιστέψει πως δεν είναι πια επιθυμητός.

Γι’ αυτό και η αλήθεια χρειάζεται τρυφερότητα.

Όχι για να τη μικρύνεις αλλά για να χωράει και ο άλλος μέσα της.

Το να πεις  δεν θέλω να προσποιούμαι άλλο, δεν σημαίνει δεν σε θέλω πια.

Σημαίνει θέλω να είμαι παρούσα αληθινά, όχι μηχανικά”.

Σημαίνει θέλω να με δεις όπως είμαι τώρα, όχι όπως ήμουν.

Σημαίνει μπορεί να μη θέλω κάθε βράδυ σεξ, αλλά θέλω να είμαι καλά μαζί σου, χωρίς να προσποιούμαι ότι είμαι.

Αυτό δεν είναι απόρριψη.

Είναι πρόσκληση.

Σε κάτι πιο ουσιαστικό.

Πιο αληθινό.

Πιο κοντινό, απ’ όσο ίσως φανταστήκατε.